Bisedë me tokën




(cikël kohet)

Ku e kena pasë lanë bisedën…po, ‘alo, unë këtu jam, të dëgjoj shumë mirë’. Ah, po ty ka ditë që të dhemb veshi e nuk dëgjon mirë, pak t’asht vështirësue dëgjimi për shkak të viteve e për shkak të sëmundjeve…(kot me ta thanë, ti tash e din mirë, ty të kishin përgatitw me i humbë betejat, s’kishe si me e fitue edhe këtë të madhen)….nejse, unë po vazhdoj, kam shumë me thanë, këtë herë e di që s’e kam kundërshtimin tand, as pickimin, shenjë e hershme, mësue qysh fëmi, që donte me thanë veç nji fjalë ‘mos fol’ ose ‘mbylle’.

Tash po të tregoj, m’u duk sikur të pashë. Nuk ta kam tregu se punoj natën, se e di që kishe me u shqetsue, kishe boll tuejat. Të hanën, aty nga ora 00h15 dola u bana gati e dola në punë. Semafori i parë këtu afër shpisë, ishte i kuq, u ndala. M’u përballë meje, poshtë nji peme të madhe, e cila ban hije të madhe e s’e len ndriçimin e rrugës me ba pak dritë, ishte nji gja e bardhë, si çarçaf dukej. Shikimi s’ishte i mirë. Ishte natë e pak larg. 

E fikësova atë gja të madhe e të bardhë që për ma tepër edhe lëvizte. M’u duke ti, po lëvizte duer e kambë, dukej e nevrikosun…shumë rrallë ntë kam pasë pat ë nevrikosun…këtë herë e kishe me mu, se vetëm unë isha përballë, s’kisha makina të tjera…doli drita jeshila e vazhdova dhe fiksova çarçafin e bardhë…po jo, s’ishe ti…ishte nji vajzë e besimit musliman, e veshun me pantalona gri, shami të bardhë, bluzë ngjyrë bezhë…fliste në telefon e bante me duer e kambë…ajo po, ishte e nevrikosun me atë që po fliste në telefon. Mendova pastaj për te, cila liri e ka lanë aq vonë jashtë, nën hije të pemës, nën atë natë të thellë ?

…unë përkthej në gjuhën teme lirinë tande me u shfaqë me forma nga ma të ndryshmet…largësia…

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Klodian Kojashi: Ma jep dy herë buzën e saj ose pesëqind milion e s'e diskutojmë ma

*** kur humba nji dashuri në fakt, them humba por s'e kisha meritu asnjiherë pra du me thanë kur atë që deshta zoti e krijoi në një tren që nisej për të mos u kthy unë u mërzita shumë zemra mu mbush me nji mungesë të madhe dashnie që s'ikte asnjiherë përveç ndonje nate kur zoti krijonte dikë në shtrat afër meje por në mengjes ajo mungesë dashnie kthehej prapë e dinte rrugën s'kishte shtëpi tjetër përveç zemrës teme E nji natë thashë po e la pas dere e po jetoj pa te mirpo shembi derën hyni në dhomë e mi grisi librat ma përplasi telefonin për mur ma ndavi dysh divanin e m'tha, a don ma? Jo i thashë mjaft dorëzohem dhe me kohën u mësuam asht ba e jemja e kam për zemër u zgjata, por deshta me thanë diçka krejt të thjeshtë se kur më sheh me sy t'varun nuk asht mungesa e dashurisë që më merzitë, por asht mungesa e dashurisë tande *** ah, dashuri edhe mungesat i kena me teprì *** Zgjedhoj foljen jam në kohën e saj
Read more

Tre poezi nga Anna Akhmatova

You will hear thunder - by Anna Akhmatova You will hear thunder and remember me, And think: she wanted storms. The rim Of the sky will be the colour of hard crimson, And your heart, as it was then, will be on fire. That day in Moscow, it will all come true, when, for the last time, I take my leave, And hasten to the heights that I have longed for, Leaving my shadow still to be with you _____ Ki me e ni bubullimën Ki me ni bubullimë e ki me më kujtu, Dhe ki me mendu: ajo i donte stuhitë. Skaji I qiellit ka me qenë ngjyra e kuqrremtës, Dhe zemra jote, ashtu qysh atëherë ishte, Në zjarr ka me qenë. Atë ditë në Moskë, gjithçka do të bahet, Kur, për të fundit herë, udhën në sy e marr Dhe ka me u nxitu për naltësitë që per to mallë kam pasë Tue e lanë hijen teme, hala me ty me nejt. Elife Krasniqi The Sentence, by Ana Akhmatova And the stone word fell On my still-living breast. Never mind, I was ready. I will manage somehow. Today I have so much to do: I m
Read more

Agim Morina: Gjuha e shkruar shqipe u zhvillu me tri gjuhë letrare dhe kishte dy gjuhë standarde

Image
...Një nga detyrat e gjuhëtarëve  ësht të krijojnë një baraslargësi  sa më të përshtatshme për të gjithë  shqiptarët kundrejt kësaj gjuhe standarde.  Dhe pikërisht Shqipëria e Mesme,  aty ku po takohen gegërishtja e toskërishtja,  në Tiranë, aty ku po ndodh përzierja  e madhe e të gjithë folësve shqiptarë,  duhet me u marrë si model... Sido që të nisë nji debat rreth gjuhës, ajo përmban nji dozë gatishmënie për të marrë nji anë dhe për ta mbrojtë atë me një zell të pangjashëm. Si duket çashtjet e gjuhës kanë qenë dhe mbeten çashtje që vazhdimisht shoqnohen me debate të zjarrta. A po na ndodh kjo veç neve apo kjo asht një gja e zakonshme edhe në botë? E vërteta ësht që debatet rreth gjuhës kudo dhe gjithmonë kanë një flakë brenda. Diku janë më të zjarrta, diku më pak, por debate rreth gjuhës ka pasë, ka dhe do të ketë gjithmonë. Gjuha, duke qenë një nga ato veçantitë tona më të thella njerëzore, në të njëjtën kohë ësht edhe një veçori ndër më enigmatiket.
Read more