Gilmana Bushati: Qiell, të kam të vetmin atdhe
*** Më thanën në ty me u hakmarrë hartën me gishta e mas lexoj emna rrugësh që kam me përshkue nji fjalë veshi më ka mbetë pa u thanë Më thanën në ty me u hakmarrë e mos me të dashtë por anije e avione letre baj e i nisi si andrra në darkë Më thanën në ty me u hakmarrë sonte, po sonte kam me fillue me të urrye ndoshta në orën tetë kur u afrohesh gacave të zjermit që bame bashkë dhe i fryn me e ndezë nji flakë ndoshta në orën nandë kur ulesh me lexue po vështrimi të ngulet në xham ndoshta nji orë ma vonë atëherë kur e ndez nji cigare jashtë e sheh taketuken tonë plot ndoshta para se ti me fjetë kur nga shtrati heq këmishën e harrueme aty vite ma parë... Më thanën në ty... urrejta s'duket se ka dëshirë e nuk ban za, edhe sonte mbet' vetëm n'errsinën teme, e pamatë që ka harrue si me u hakmarrë. *** Më thuej kur s'të kam dashtë njiherë ma thuej që s'të kam thanë të due; në pranverë kur prisja që petalet me hapë synin prej gjumit kur prisja me m'i