Irhan Jubica: Dashunia s’asht ma e gjelbërt
PREMTIM Pa mbarue andrrën E kthimit n’dhè lulesh Rana ka vdekë Q’prej asaj kohe I pari za Ti I vetmi Por sonte Mos guxo me më ringjallë Varkë e vogël Harrue i kam Përrallat E tekat e jetës Por ajo çka duket Fundi im nuk asht Nuk ke si ikë Jam Nili I thamë Mbas miliona jetësh VONË Vonë Tash asht vonë Edhe për me nisë Edhe për me mbarue Asht vonë Për me dashtë Për me urrye gjithashtu M’kanë mbetë pak gjana Vocrrake Aq pak Sa i mbështjell Brenda një lëkure të kalbun Molle Dashunia S’asht ma e gjelbërt RELIEV Heshtave t’shikimit tand të lirë Prej hane Shpirti i natës mbetun Në ty thërrmohen Pëshpëritjet e pajeta T’një gëzimi vetues Dhe detit të përgjumun Heshtjes Kujtime zjarresh shuhen Në kasollen e paçati të yjeve Djepit të një oktapodi Andrra njiqelizorësh Mëkon nji perlë Dëshirat janë andrra zogjsh Të pagojë ÇMENDË Jam çmendë Patjetër Tash që ty Vazhdoj me të jetue Nëse ti ke lindë E veç do a