Entela Tabaku: Pranvera e çelun tanё dashni nё poezi
1.shёtitje buzё lumit sa herë kam shëtitë kështu buzë këtij lumi kam pritë me iu shkri akujt dhe ia kam ndjekë rrugën kam luejtë me fëmijët jam puthë jam ulë dhe kam lagë kambët jam përkulë me ia dallue fundin e errët i jam afrue rosave të egra (me xhepat mbushë me bukë) dhe i kam trembë pa dashje ato dhe pleqtë që u druhen të huejve kam ecë kam ecë dhe ia kam mbërritë derdhjen ia kam gjetë vendet ma të bukura i kam shenjue me zambakë ujit dhe jam kthye gjithmonë të njëjtës udhë përpjetë kam mbledhë çka ka mbetë dhe rrjedh rrjedh gjithmonë një lum tjetër përbri 2. ky diell marsi ky diell marsi asht ndryshe nuk shndrit si e ka zakon i bukur dhe i pabesё pёr qejf tё vet i mёsuem me mё ngrohё kur t’i teket vetё i mёsuem unё me i zgjatё duert e me ia mbajtё fytyrёn tё kthyeme kёndej ky diell marsi asht ndryshe gjithkund mё ndjek më përkëdhelet në shpinë i malluem përmbi teshat e tr