Tre poezi per jaret, geshtenjat dhe vajzat qe rrijne deri vone duke fole afer zjermit...Bushat, Krasniq, Tabak


Gilmana Bushati

 Nji Jare sonte due me ju këndue
me ritëm t'gëzueshëm
me fjalë dashnie
me qeshje fmije
afër këtij zjerrmi
afër këtij deti
nën këtë hanë
që po shndrit njisoj si mbramë
Mos m'u mërzitni
gështenjat edhe pak dojnë me u ba
kangës ia kam marrë
me veglën e parë muzikore që m'dhanë.
Jo nuk asht fort keq
nëse u këndoj dashnorëve t'rinj e atyne pleq
se për ta asht e vetmja strehë
n'verë, dimën, vjeshtë e pranverë
Jarja jeme ashtë krejt e paqtë
me melodi t'dëgjueme
n'gardhe dasmash e lokale vere
hajdeni edhe ju nga nji fjalë shtojeni
për lumturinë
për bukurinë
për njerinë
Ngrijeni ju lutem zanin
ta dëgjojnë edhe ata që flejnë
që gërhasin
e që bërtasin.
Unë i lashë librat m'nji anë
vetëm për jaren kangë
nesër nadje me t'u çue
me vedi kam për ta marrë
do e fus e shtërngoj n'çantë
keni për t'ma dëgjue
në Rue de Serpenoise
përballë Mangos e Minellit
në Place des Armes
ngjit me Saint Etiennin.
Por zjermin mos ma fikni atje n'breg
gështenja tjera kena me pjekë
me këndue sa t'kena n'krye
me ba prapë gati valixhet e me u kthye.
Elife Krasniqi

 Zjarri asht shu, prushi djeg mallë
Skuq, fare pa u shpupurit, si muzgjet nordike
Në pikë të ditës, në pika të shiut
Gshtajat u poqën, si jeta n’sytë tanë
Asht koha me u nis
Jaret ka me i marrë me veti, paluet n’valixhe
Atë që nji herë m’u këndue, po e la sipër rrobave
mos pjesa ‘të du moj të du’, më ndrydhet
E ku t’i gjej pastaj motrat krahun me ma ofru
Asht koha me u nis
Edhe lëvozhgat e gshtajave po i marr
I lëshoj si petale nëpër sheshin Nënë Terezë
nëpër rrugicat e ballkonin e Tushës*
Në Herrengasse i shkeli, me hapa të ngadaltë
Në Schlossberg te sahat kulla
Në Places des Armes,
midis urave në Gamla Stan
Asht koha me u nis
Kudo ku shkojmë, motra
Jetën me veti e marrim.

* 'Tusha' - romani i Gilmane Bushatit
Entela Tabaku Sorman
i kam dy shpirta binjokë që binjokë nuk janë
kur zjermi më shuhet
e gati bahem me u mbështjellë me vedin
në qoshen teme me u strukë
vijnë e m’i fryjnë prushit
vijnë e më gjujnë
me jare e kangë
me vargje e andrra
ma lidhin mallin
rrugët e botës m’i shtrojnë si rreshta
sa harroj se nuk janë të mijat
e në ta rrëshqas lirisht
e s’rrëzohem
e qeshem
me lot të mbledhun në të njëjtin det
të njëjtën dashuri
të njëjtën mungesë
lëvore gështenjash të pjekna
larg prej këndej

(Tash qe mbeta rrugash me Elife Krasniqin e Gil Bushatin

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Klodian Kojashi: Ma jep dy herë buzën e saj ose pesëqind milion e s'e diskutojmë ma

*** kur humba nji dashuri në fakt, them humba por s'e kisha meritu asnjiherë pra du me thanë kur atë që deshta zoti e krijoi në një tren që nisej për të mos u kthy unë u mërzita shumë zemra mu mbush me nji mungesë të madhe dashnie që s'ikte asnjiherë përveç ndonje nate kur zoti krijonte dikë në shtrat afër meje por në mengjes ajo mungesë dashnie kthehej prapë e dinte rrugën s'kishte shtëpi tjetër përveç zemrës teme E nji natë thashë po e la pas dere e po jetoj pa te mirpo shembi derën hyni në dhomë e mi grisi librat ma përplasi telefonin për mur ma ndavi dysh divanin e m'tha, a don ma? Jo i thashë mjaft dorëzohem dhe me kohën u mësuam asht ba e jemja e kam për zemër u zgjata, por deshta me thanë diçka krejt të thjeshtë se kur më sheh me sy t'varun nuk asht mungesa e dashurisë që më merzitë, por asht mungesa e dashurisë tande *** ah, dashuri edhe mungesat i kena me teprì *** Zgjedhoj foljen jam në kohën e saj
Read more

Tre poezi nga Anna Akhmatova

You will hear thunder - by Anna Akhmatova You will hear thunder and remember me, And think: she wanted storms. The rim Of the sky will be the colour of hard crimson, And your heart, as it was then, will be on fire. That day in Moscow, it will all come true, when, for the last time, I take my leave, And hasten to the heights that I have longed for, Leaving my shadow still to be with you _____ Ki me e ni bubullimën Ki me ni bubullimë e ki me më kujtu, Dhe ki me mendu: ajo i donte stuhitë. Skaji I qiellit ka me qenë ngjyra e kuqrremtës, Dhe zemra jote, ashtu qysh atëherë ishte, Në zjarr ka me qenë. Atë ditë në Moskë, gjithçka do të bahet, Kur, për të fundit herë, udhën në sy e marr Dhe ka me u nxitu për naltësitë që per to mallë kam pasë Tue e lanë hijen teme, hala me ty me nejt. Elife Krasniqi The Sentence, by Ana Akhmatova And the stone word fell On my still-living breast. Never mind, I was ready. I will manage somehow. Today I have so much to do: I m
Read more

Agim Morina: Gjuha e shkruar shqipe u zhvillu me tri gjuhë letrare dhe kishte dy gjuhë standarde

Image
...Një nga detyrat e gjuhëtarëve  ësht të krijojnë një baraslargësi  sa më të përshtatshme për të gjithë  shqiptarët kundrejt kësaj gjuhe standarde.  Dhe pikërisht Shqipëria e Mesme,  aty ku po takohen gegërishtja e toskërishtja,  në Tiranë, aty ku po ndodh përzierja  e madhe e të gjithë folësve shqiptarë,  duhet me u marrë si model... Sido që të nisë nji debat rreth gjuhës, ajo përmban nji dozë gatishmënie për të marrë nji anë dhe për ta mbrojtë atë me një zell të pangjashëm. Si duket çashtjet e gjuhës kanë qenë dhe mbeten çashtje që vazhdimisht shoqnohen me debate të zjarrta. A po na ndodh kjo veç neve apo kjo asht një gja e zakonshme edhe në botë? E vërteta ësht që debatet rreth gjuhës kudo dhe gjithmonë kanë një flakë brenda. Diku janë më të zjarrta, diku më pak, por debate rreth gjuhës ka pasë, ka dhe do të ketë gjithmonë. Gjuha, duke qenë një nga ato veçantitë tona më të thella njerëzore, në të njëjtën kohë ësht edhe një veçori ndër më enigmatiket.
Read more