Të du si bora vjet


***


Përditë shkoj në Rumi

me gurin mbajtë mbi shpindë

gjithmonë at’ ma të madhin

marrë poshtë kambëve të tij

e ngjitem pa ba za, pa folë me kënd

kur e uli atë peshë

takoj vedin që më flet,

më thotë që ia ka vlejtë

gjithë kjo ngjitje përpjetë

ia ka vlejtë

si për dekë ashtu dhe për jetë.

Këta gurë ia kanë vlejtë,

pa ia dà, qysh me diell e me hanë

se veç kur qesh më falë dy jetë.

Vrapoj teposhtë si e marrë

du me u ngjitë prapë e prapë

poshtë më presin gurë të tjerë

deri sa t’i mbaroj du me u ngjitë

kam frikë pa të taku,

kam frikë se shumë më kanë mësu me të harru.

Ngjitem e përditë ngjitem

herë si gru, herë si burrë

herë si fmi e herë si zog

të kish kenë për mu folenë te vedi e kisha ndërtu

me sqep e kisha gërmu

Nën zhurmën e gurëve që kamba i shklet

pëshpërimat më tregojnë përralla të lashta

të lashta aq sa fjala

por nuk flas, veç frymoj

kështu shkruhen përrallat thonë

vazhdoj gjithmonë ma lart

as sa guri jem i maparshëm ma lejon.

Zemër sa të mbarojnë ky mal, nuk të rrej, 

veç atëherë kam me fjetë.





Të du si kjo borë



Durt i doja si kjo borë

që shpejt mblon atë çka din ma mirë

të ftohta

me më pasë frikë çdo zjermi

të bardha i du

që kur të bijnë mbi buzë me u dallu

me fije të holla,

që era me i marrë e me i hedh aty ku rrijnë ma mirë

kryeneçe, e lojcake

me u tërbu aty ku shkrihen e flejnë ma mirë

I doja si kjo borë

po parashikimet po thonë se nuk ka borë sivjet

nuk i besoj, ashtu si nuk i besova as vjet

e bora ra furishëm

tu na shkundë nga harresa në det. 


***


Në qetsinë teme na nuk grindena ma

as nuk ndajmë hallet e jetës

as për fustane nuk flasim

as për ditën a andrrat e natës

as bajmë plane për festa a për verë

as nuk pijmë nji gotë venë

as nuk hajmë në komplete pjatash e lugsh

as përlajmë mandarinat nji nga nji

as retë nuk i shohim,

as presim diell për me adhuru hanën

as ecim në kambë a në biçikletë

as nuk ngasim për me kapë at’ që na humbi

as kërkojmë në sirtaret e nanës fotot e vjetra

as vizatojmë fjalë e fjalët me i ba vepra

as nuk e pimë ujin tu qeshë me të madhe

as nuk i fshijmë ma këpucët kur hyjmë diku

as nuk i bajmë flokët me bigutina

as shkojmë në vende të reja e të fshehta

as e as e as e as e as e as e as e as

të shoh veç në sy

më duket vedi e shëmtume pa ty.


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Klodian Kojashi: Ma jep dy herë buzën e saj ose pesëqind milion e s'e diskutojmë ma

*** kur humba nji dashuri në fakt, them humba por s'e kisha meritu asnjiherë pra du me thanë kur atë që deshta zoti e krijoi në një tren që nisej për të mos u kthy unë u mërzita shumë zemra mu mbush me nji mungesë të madhe dashnie që s'ikte asnjiherë përveç ndonje nate kur zoti krijonte dikë në shtrat afër meje por në mengjes ajo mungesë dashnie kthehej prapë e dinte rrugën s'kishte shtëpi tjetër përveç zemrës teme E nji natë thashë po e la pas dere e po jetoj pa te mirpo shembi derën hyni në dhomë e mi grisi librat ma përplasi telefonin për mur ma ndavi dysh divanin e m'tha, a don ma? Jo i thashë mjaft dorëzohem dhe me kohën u mësuam asht ba e jemja e kam për zemër u zgjata, por deshta me thanë diçka krejt të thjeshtë se kur më sheh me sy t'varun nuk asht mungesa e dashurisë që më merzitë, por asht mungesa e dashurisë tande *** ah, dashuri edhe mungesat i kena me teprì *** Zgjedhoj foljen jam në kohën e saj
Read more

Tre poezi nga Anna Akhmatova

You will hear thunder - by Anna Akhmatova You will hear thunder and remember me, And think: she wanted storms. The rim Of the sky will be the colour of hard crimson, And your heart, as it was then, will be on fire. That day in Moscow, it will all come true, when, for the last time, I take my leave, And hasten to the heights that I have longed for, Leaving my shadow still to be with you _____ Ki me e ni bubullimën Ki me ni bubullimë e ki me më kujtu, Dhe ki me mendu: ajo i donte stuhitë. Skaji I qiellit ka me qenë ngjyra e kuqrremtës, Dhe zemra jote, ashtu qysh atëherë ishte, Në zjarr ka me qenë. Atë ditë në Moskë, gjithçka do të bahet, Kur, për të fundit herë, udhën në sy e marr Dhe ka me u nxitu për naltësitë që per to mallë kam pasë Tue e lanë hijen teme, hala me ty me nejt. Elife Krasniqi The Sentence, by Ana Akhmatova And the stone word fell On my still-living breast. Never mind, I was ready. I will manage somehow. Today I have so much to do: I m
Read more

Agim Morina: Gjuha e shkruar shqipe u zhvillu me tri gjuhë letrare dhe kishte dy gjuhë standarde

Image
...Një nga detyrat e gjuhëtarëve  ësht të krijojnë një baraslargësi  sa më të përshtatshme për të gjithë  shqiptarët kundrejt kësaj gjuhe standarde.  Dhe pikërisht Shqipëria e Mesme,  aty ku po takohen gegërishtja e toskërishtja,  në Tiranë, aty ku po ndodh përzierja  e madhe e të gjithë folësve shqiptarë,  duhet me u marrë si model... Sido që të nisë nji debat rreth gjuhës, ajo përmban nji dozë gatishmënie për të marrë nji anë dhe për ta mbrojtë atë me një zell të pangjashëm. Si duket çashtjet e gjuhës kanë qenë dhe mbeten çashtje që vazhdimisht shoqnohen me debate të zjarrta. A po na ndodh kjo veç neve apo kjo asht një gja e zakonshme edhe në botë? E vërteta ësht që debatet rreth gjuhës kudo dhe gjithmonë kanë një flakë brenda. Diku janë më të zjarrta, diku më pak, por debate rreth gjuhës ka pasë, ka dhe do të ketë gjithmonë. Gjuha, duke qenë një nga ato veçantitë tona më të thella njerëzore, në të njëjtën kohë ësht edhe një veçori ndër më enigmatiket.
Read more