Irhan Jubica: Dashunia s’asht ma e gjelbërt




PREMTIM

Pa mbarue andrrën
E kthimit n’dhè lulesh
Rana ka vdekë
Q’prej asaj kohe
I pari za
Ti
I vetmi
Por sonte
Mos guxo me më ringjallë


Varkë e vogël

Harrue i kam
Përrallat
E tekat e jetës
Por ajo çka duket
Fundi im nuk asht
Nuk ke si ikë
Jam Nili
I thamë
Mbas miliona jetësh


VONË

Vonë
Tash asht vonë
Edhe për me nisë
Edhe për me mbarue
Asht vonë
Për me dashtë
Për me urrye gjithashtu
M’kanë mbetë pak gjana
Vocrrake
Aq pak
Sa i mbështjell
Brenda një lëkure të kalbun
Molle
Dashunia
S’asht ma e gjelbërt


RELIEV

Heshtave t’shikimit tand të lirë
Prej hane
Shpirti i natës mbetun
Në ty thërrmohen
Pëshpëritjet e pajeta
T’një gëzimi vetues
Dhe detit të përgjumun
Heshtjes
Kujtime zjarresh shuhen
Në kasollen e paçati të yjeve
Djepit të një oktapodi
Andrra njiqelizorësh
Mëkon nji perlë
Dëshirat janë andrra zogjsh
Të pagojë


ÇMENDË

Jam çmendë
Patjetër
Tash që ty
Vazhdoj me të jetue
Nëse ti ke lindë
E veç do ashkla
Jetës tande
Der’ m’tash i ke djegë
Kufoma e çmendisë sime
Qelbet
Prej dëshirës
Me t’pa edhe ‘ì muzg
Kësaj bote të lumtun budallenjsh
S’kujtohet kush
Me varrosë
Dëshirën
Veç meje


FRIKË

Lëkunden fletët e supeve
Vetëm nji e qeshun
Gjethesh
Edhe sytë
Nuk binden
Ma
Por ti nuk luen
Medet
Stuhitë e mija
Me më frikësue ma
As mue
S’mundin
Veç
Plakë
Jo
As i ri
Kam lindë
Prej gurit
E drunit
I druhem


DASHUNIA E PARË

Nadjeve
Një plep i gjatë
I fryente diellit me u ndezë


VETMI

Kam pague shtrenjtë për t’ia zhvatë Zotit vetminë
Kur jam vetëm vdekja më mbron prej çmendisë
Kur jam vetëm nuk jam Zot
Zoti m’lutet n’gjunjë për t’u ba si unë


NJERIU QË ECTE SHPEJT

E di çka ka me ndodhë
Jam dëshmitar i epokës s’fundosun
N’oqeanin e heshtun t’çmendunisë pa cak
U plaka tue pritë shiun
Por era ma ka tretë vorrin tim
N’përhumbjen apokaliptike
T’rève t’thinjuna
Ikja jote s’ka me qenë ndodhi
Krishti ka thanë se nuk don me u ringjallë
Ma


DIMËN

Diell qorruem
Prej fjalëve t’ndyta
Shkëmbye mes ditëve
N’ndrrim motesh


CURRICULUM VITAE

Tanë zjarret shuhen
Edhe dielli
Çmendunia m’ka braktisë
Jam tu’ ecë vetëm
Jam vonue shumë
Tue pritë kohën
E ajo kishte ikë
Për t’ikë prej andrrimeve
M’duhet me rendë mbas andrrave
Që tremben prej meje
Nuk jam tu’ u shue
Jam tue u djegë
E me tymin tim
Ushqehem
Kaq thashë
Kam pasë shumë
Kam prap’ shumë
Por kaq thashë

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Klodian Kojashi: Ma jep dy herë buzën e saj ose pesëqind milion e s'e diskutojmë ma

*** kur humba nji dashuri në fakt, them humba por s'e kisha meritu asnjiherë pra du me thanë kur atë që deshta zoti e krijoi në një tren që nisej për të mos u kthy unë u mërzita shumë zemra mu mbush me nji mungesë të madhe dashnie që s'ikte asnjiherë përveç ndonje nate kur zoti krijonte dikë në shtrat afër meje por në mengjes ajo mungesë dashnie kthehej prapë e dinte rrugën s'kishte shtëpi tjetër përveç zemrës teme E nji natë thashë po e la pas dere e po jetoj pa te mirpo shembi derën hyni në dhomë e mi grisi librat ma përplasi telefonin për mur ma ndavi dysh divanin e m'tha, a don ma? Jo i thashë mjaft dorëzohem dhe me kohën u mësuam asht ba e jemja e kam për zemër u zgjata, por deshta me thanë diçka krejt të thjeshtë se kur më sheh me sy t'varun nuk asht mungesa e dashurisë që më merzitë, por asht mungesa e dashurisë tande *** ah, dashuri edhe mungesat i kena me teprì *** Zgjedhoj foljen jam në kohën e saj
Read more

Tre poezi nga Anna Akhmatova

You will hear thunder - by Anna Akhmatova You will hear thunder and remember me, And think: she wanted storms. The rim Of the sky will be the colour of hard crimson, And your heart, as it was then, will be on fire. That day in Moscow, it will all come true, when, for the last time, I take my leave, And hasten to the heights that I have longed for, Leaving my shadow still to be with you _____ Ki me e ni bubullimën Ki me ni bubullimë e ki me më kujtu, Dhe ki me mendu: ajo i donte stuhitë. Skaji I qiellit ka me qenë ngjyra e kuqrremtës, Dhe zemra jote, ashtu qysh atëherë ishte, Në zjarr ka me qenë. Atë ditë në Moskë, gjithçka do të bahet, Kur, për të fundit herë, udhën në sy e marr Dhe ka me u nxitu për naltësitë që per to mallë kam pasë Tue e lanë hijen teme, hala me ty me nejt. Elife Krasniqi The Sentence, by Ana Akhmatova And the stone word fell On my still-living breast. Never mind, I was ready. I will manage somehow. Today I have so much to do: I m
Read more

Agim Morina: Gjuha e shkruar shqipe u zhvillu me tri gjuhë letrare dhe kishte dy gjuhë standarde

Image
...Një nga detyrat e gjuhëtarëve  ësht të krijojnë një baraslargësi  sa më të përshtatshme për të gjithë  shqiptarët kundrejt kësaj gjuhe standarde.  Dhe pikërisht Shqipëria e Mesme,  aty ku po takohen gegërishtja e toskërishtja,  në Tiranë, aty ku po ndodh përzierja  e madhe e të gjithë folësve shqiptarë,  duhet me u marrë si model... Sido që të nisë nji debat rreth gjuhës, ajo përmban nji dozë gatishmënie për të marrë nji anë dhe për ta mbrojtë atë me një zell të pangjashëm. Si duket çashtjet e gjuhës kanë qenë dhe mbeten çashtje që vazhdimisht shoqnohen me debate të zjarrta. A po na ndodh kjo veç neve apo kjo asht një gja e zakonshme edhe në botë? E vërteta ësht që debatet rreth gjuhës kudo dhe gjithmonë kanë një flakë brenda. Diku janë më të zjarrta, diku më pak, por debate rreth gjuhës ka pasë, ka dhe do të ketë gjithmonë. Gjuha, duke qenë një nga ato veçantitë tona më të thella njerëzore, në të njëjtën kohë ësht edhe një veçori ndër më enigmatiket.
Read more