Shqiptar Oseku: Gjashtë fjalë për mall e dashni


***

 6 fjalë:
Mendomë mua, 
                   e kujto si puthet

***
vera ec e qeshur 
duke vënë gjurmë nē rërë
dhe kripë në lëkurë
 i kujtohet
dikur ish fllad 
tash i ndizet trupi 
flakë
 i kujtohet 
dikur ish fëmijë 
ecte maje gishtërinjsh 
mbi dallgë
tash shkel me thembra 
lë gjurmë në rërë 
e kripë 
në lëkurë

al Bekareh 2 : 223 

 Bëhu kopshtari im
Dashuria ime
Mē mbjell Më korr
Me djersën tënde më ujit
Trungun tim 
Degët e mia rënduar
rreth teje
Frutin tim haje
Të lēngshëm 
E fshi buzët
me llërë
Dashuria ime
rrënjën time ushqe
pandalshëm
me humus e errësirë
e jetë


Homo Migrantis 

 Më ndalonin nē çdo kufi
Më kujtohet
Ma kërkonin një letërnjoftim të vjetër
Unë ua jipja e ndrydhja panikun
Aty më rrinte emri mbiemri 
Data e vendi i lindjes
Ishte mot i ligë
Mua më ndiqnin të shtëna
E ata lexonin me belbëzime
Qenien time
Ma skanonin dyshueshëm
Dikur më lejonin të dal 
(Por jo të hyj- 
kjo do të më mirrte akoma tjera vite)
Tashti në kufi ndalin kipcin tim
Të ndjekur me të shtëna
Ia skanojnë shkaqet e qenies 
Belbëzimthi
Emrin mbiemrin Datat e vendet
(Thuase dikush bëhet unë pa arsye)
E ai mban erë gjak-
Unë ndiej në eshtra tek vjen 
Një mot i ligë
E kërkoj me instinkt në xhepa 
Letërnjoftimin e vjetër
Ushqej një kujtim* 

 Gatuaj vetminë time 
Në heshtje shurdhuese të shtëpisë
Çdo vit njësoj 
Kur vjen data e zhdukjes së tyre
E grij mishin e zij si u kish andja 
Mbi tryezë e vë
Bukën e kripën e ujin e ftohtë 
Gjashtë stola rreth tryezës
Vetë ulem në një syresh
E pres 
Çdo vit njësoj 
Durueshëm

 *Mes datës 1 e 4 prill 1999 sigurimi serb zhduku 28 civilë, burra, gra e fëmijë, në qytetin e Gjakovës. Të mbijetuarit presin ende lajm për familjarët.
***

 Dashuria ime ka në sy 
zjarre bubulake  
e gjuhën e ka kureshtare. 
Buzët e saj u shkojnë fiks
buzëve të mia. 
Dashuria ime ka 
duar të uritura, 
e këmbë që mbështillen 
rreth meje 
si gjarpër i shtëpisē.
Në autobusin e unazës, Tiranë

 Nuk quhet ashtu
pse pasagjerët aty flakin 
unazat për dritare.
Po pse me të shkohet 
ne rreth: nuk arrin 
kurrë. Jo tamam.  
Unaza, ky simbol 
i rrethit. Figura gjeometrike, 
që në çdo pikë 
të mban njesoj larg 
nga zemra. 
Përbërësi thelbësor
në çdo perpetuum mobile. 
Veç pse është.
Rrethues. Dhe ti shkon 
me të.


***

dashuria s’

 është 
     mëkat 

 kur ajo mungon




 ***

 6 fjalë:

 Më merr malli për hijet tua.



Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Klodian Kojashi: Ma jep dy herë buzën e saj ose pesëqind milion e s'e diskutojmë ma

*** kur humba nji dashuri në fakt, them humba por s'e kisha meritu asnjiherë pra du me thanë kur atë që deshta zoti e krijoi në një tren që nisej për të mos u kthy unë u mërzita shumë zemra mu mbush me nji mungesë të madhe dashnie që s'ikte asnjiherë përveç ndonje nate kur zoti krijonte dikë në shtrat afër meje por në mengjes ajo mungesë dashnie kthehej prapë e dinte rrugën s'kishte shtëpi tjetër përveç zemrës teme E nji natë thashë po e la pas dere e po jetoj pa te mirpo shembi derën hyni në dhomë e mi grisi librat ma përplasi telefonin për mur ma ndavi dysh divanin e m'tha, a don ma? Jo i thashë mjaft dorëzohem dhe me kohën u mësuam asht ba e jemja e kam për zemër u zgjata, por deshta me thanë diçka krejt të thjeshtë se kur më sheh me sy t'varun nuk asht mungesa e dashurisë që më merzitë, por asht mungesa e dashurisë tande *** ah, dashuri edhe mungesat i kena me teprì *** Zgjedhoj foljen jam në kohën e saj...
Read more

Tre poezi nga Anna Akhmatova

You will hear thunder - by Anna Akhmatova You will hear thunder and remember me, And think: she wanted storms. The rim Of the sky will be the colour of hard crimson, And your heart, as it was then, will be on fire. That day in Moscow, it will all come true, when, for the last time, I take my leave, And hasten to the heights that I have longed for, Leaving my shadow still to be with you _____ Ki me e ni bubullimën Ki me ni bubullimë e ki me më kujtu, Dhe ki me mendu: ajo i donte stuhitë. Skaji I qiellit ka me qenë ngjyra e kuqrremtës, Dhe zemra jote, ashtu qysh atëherë ishte, Në zjarr ka me qenë. Atë ditë në Moskë, gjithçka do të bahet, Kur, për të fundit herë, udhën në sy e marr Dhe ka me u nxitu për naltësitë që per to mallë kam pasë Tue e lanë hijen teme, hala me ty me nejt. Elife Krasniqi The Sentence, by Ana Akhmatova And the stone word fell On my still-living breast. Never mind, I was ready. I will manage somehow. Today I have so much to do: I m...
Read more

Alban Bala: Jam kujtesë më e fortë se aroma e tokës

Një vit pas... I shoh mollët dhe më kujtohesh… Te shkëlqimi i tyre i përmbajtur, i butë  Sytë e tu janë ajo dritë që unë tani marr me vete Në ëndrra kur s'kam gjumë.  Si një gur Filozofik është malli.  Mungesa jote ndërton kështjella uji  Në brigjet e detit të syve.  Kam nisur  Të ëndërroj gjëra të mundshme. I qëroj mollët si ti. Kam zbuluar  Se përtej ngjyrave plot ngjyra të lëkurës Brenda kanë po atë ngjyrë dhe shije  Të mrekullueshme. Shpesh ha në këmbë, jetoj si udhëtarët Dhe gjumin u bë një vit që e kam pupël. Nuk flas më për lodhjen dhe dhimbjen e këmbëve Në mbrëmje jam i heshtur por në mëngjes jam si një pizg  Drite Jam gati të këndoj. Miqtë i shoh në sy  Njëlloj si armiqtë. Më mallëngjejnë bimët Petali i përlotur i trëndafilit, avulli I tokës pas shiut… Nuk kam më frikë, veç keqardhje Për kohën që iku si ti Një shkëlqim që shuhet i ëmbël mbi mollë Dhe mbi kujtime. Zbulesat e mia  Frika ...
Read more